ΔΥΣΜΟΙΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΠΟΥ ΖΩΝΤΑΝΕΨΑΝ ΚΑΙ ΕΣΒΗΣΑΝ

<<Είμαστε πια πρωταθλητές ,ζούμε σε άλλες εποχές>>. Στίχοι που τραγουδήθηκαν απο πολλούς και όχι χωρίς λόγο . Ήταν ένα ωραίο , πανέμορφο ή καλύτερα θα έλεγα ονειρικό καλοκαίρι που ζήσαμε όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι Έλληνες,τότε που όλοι τρέχαμε στους δρόμους με τις γαλανόλευκες σημαίες τραγουδώντας και πανηγυρίζοντας τα κατορθώματα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου.
Το είχαμε ξαναζήσει σε μικρότερο βαθμό το 1987 με την αγαπημένη όλων των Ελλήνων ομάδα των Γκάλη,Γιαννάκη,Φιλίππου και των άλλων παιδιών .
Τώρα όμως ήταν όλα διαφορετικά, όχι τόσο για το μεγάλο κατόρθωμα ,γιατι περι κατορθώματος πρόκειται ,αλλά για τις πολλές ελπίδες που άρχισαν να ζωντανεύουν εκείνο το καλοκαίρι.
Εκείνο το βράδυ της μεγάλης υποδοχής των θριαμβευτών στο καλλιμάρμαρο είπα μέσα μου <<ΑΝΑΣΤΑΣΗ>> .
Επιτέλους ήλθε η ώρα να αλλάξουμε σελίδα,ήλθε η ώρα να πάμε μπροστά,ήλθε η ώρα να μοιάσουμε τους άλλους,ήλθε η ώρα να γίνουμε Ευρωπαίοι.
Τι απάτη όμως.
Όλα αυτά που είχα νοιώσει εκείνο το βράδυ .όλες οι ελπίδες που είχαν αρχίσει να ζωντανεύουν μέσα μου άρχισαν να χάνονται απο την επόμενη κι όλας ημέρα.
Οι ευχές και οι υποσχέσεις όλων αποδείχθηκαν μύθος,απάτη,Ελληνικές.
Τα γήπεδα αντί να γεμίζουν κόσμο έμεναν άδεια όπως πρώτα, τα επεισόδια όλο και περισσότερα .Δεν μείναμε όμως εκεί,είχαμε και θανάτους φιλάθλων που έκαναν την κατάσταση ακόμη χειρότερη.Οι αιτίες πολλές.
Τα μέτρα της πολιτείας στην καταπολέμηση της βίας ανεπαρκή, στον έλεγχο των φιλόδοξων προέδρων των ΠΑΕ ανύπαρκτα ,η αθλητική Δ.Ε μεροληπτική, η εξουσία των μαύρων,κίτρινων,κόκκινων,γκρίζων (ανάλογα με το χρώμα της στολής που φορούν κάθε φορά αηδιαστική, τα διαιτητικά όργια αμέτρητα.
Πως κύριοι τα καταφέρατε?
Πως κύριοι τα κάνατε χειρότερα απο πρίν?
Πως κύριοι μπορείτε να κοιτάζεστε στον καθρέφτη?
Πως μπορείτε και κοιμάστε ήσυχοι?
Τι απαντάτε σε όλους αυτούς ,πιστεύω πολλούς που έχουν μείνει με το στόμα ανοικτό ?
Μία λέξη σας αρμόζει ΝΤΡΟΠΗ.
Ειλικρινά αυτά που βλέπω καθε ΣαββατοΚύριακο στην τηλεόραση με τις σφαγές ωρισμένων ομάδων (πως συνβαίνει να είναι πάντα ίδιες) δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι μας περιμένουν χειρότερες ημέρες.
Δεν έχω πλέον ελπίδα για κάτι καλό , γιατί απλά κάποιοι δεν θέλουν.
Παρόλα αυτά αυτοί οι άνθρωποι που κατάφεραν να τα ισοπεδώσουν όλα σε μια νέα επιτυχία να είστε σίγουροι θα φορέσουν και πάλι τα καλά τους και θα κάνουν τις ίδιες ευχές και θα δώσουν τις ίδιες υποσχέσεις.
Τότε όμως θα βρούν μπροστά τους όλους αυτούς που τώρα αηδιάζουν με τις πράξεις και τις αποφάσεις τους.