Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Ακόμη μια ποδοσφαιρική χρονιά πέρασε στην Ιστορία. Απομένουν βέβαια τα πλέϊ οφ , αλλά στην ουσία λίγη σημασία έχουν γιατί και εκεί τα ίδια θα δούμε.
Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό θα δούμε ότι δεν άλλαξε τίποτα. Είδαμε ανθρώπους με στολές να ερμηνεύουν τους κανόνες του παιχνιδιού σύμφωνα με το χρώμα των γιαλιών που φορούσαν.Είδαμε οργανωμένες παραστάσεις που πριν καν ξεκινήσουν γνωρίζαμε το τέλος τους, όπως οι παλιές Ελληνικές ταινίες που ξέραμε ότι στο τέλος ο καλός (βλέπε εδώ μ------α) θα νικήσει . Είδαμε ανθρώπους χωρίς προσωπικότητα , άβουλα όργανα κάποιων να πηγαίνουν στις οργανωμένες αυτές παραστάσεις και να ξέρουν εκ των προτέρων τι θα συμβεί. Χειροκροτούν και ζητωκραυγάζουν χωρίς να θέλουν ή να έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν.
Είδαμε ανθρώπους στην τηλεόραση ή ακούσαμε στα ραδιόφωνα να τα βλέπουν όλα αυτά φυσιολογικά και να προσπαθούν να μας πείσουν γι΄αυτό και όλοι εμείς οι αγνοί φίλαθλοι ,οι ρομαντικοί να αναρωτιόμαστε. Μήπως παρακολουθούμε άλλο παιχνίδι;Μήπως ζούμε σε άλλη χώρα;
Πέρασε ακόμη μια χρονιά που πριν ξεκινήσει ξέραμε τον πρωταθλητή, ξέραμε αυτούς που θα παίξουν στην Ευρώπη, ξέραμε αυτούς που θα υποβιβασθούν. Και όταν το παιδί θα ρωτά τον μπαμπά του γιατί μπαμπά δεν πήραμε το πρωτάθλημα αφού εμείς είμασταν καλύτεροι;
Γιατί μπαμπά δεν βγήκαμε στην Ευρώπη αφού εμείς είμασταν καλύτεροι;Γιατί μπαμπά πέσαμε αφού οι άλλοι ήταν χειρότεροι απο εμάς; Γιατί μπαμπά να είμαι ΑΡΗΣ,ΟΦΗ,ΠΑΝΣΕΡΑΪΚΟΣ, ΗΡΑΚΛΗΣ αφού δεν πρόκειται να με αφήσουν ποτέ να χαρώ;
Ειλικρινά η απάντηση είναι δύσκολη.
Όλοι εμείς που πιστέψαμε ότι μετά την κατάκτηση του ΕυρωπαΙκού πρωταθλήματος στα γήπεδα της Πορτογαλίας , ότι θα έλθουν καλύτερες ημέρες , ότι όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο , ότι το πρωτάθλημά μας θα γίνει πιο ανταγωνιστικό όπως στις περισσότερες χώρες του κόσμου πέσαμε έξω. Όλα ήταν ένα όνειρο που ίσως δεν πραγματοποιηθεί ποτέ.
Δεν πειράζει όμως, εμείς έχουμε ακόμη τη δύναμη να αντιστεκόμαστε σ'αυτό το οργανωμένο θέατρο κι ας μας ονομάζουν όπως θέλουν. Εμείς θέλουμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο , να χαιρόμαστε το ποδόσφαιρο , να έχουμε αγωνία για το αποτέλεσμα και όχι να το γνωρίζουμε απο πριν, να βλέπουμε φιλάθλους και των δύο ομάδων που προσπαθούν για το καλό της ομάδας τους χωρίς βία όμως και επεισόδια.
Έτσι όπως έιχαμε όλοι την τύχη να δούμε απο την τηλεόραση το φαιναλ φορ του Βερολίνου.
Θέαμα υψηλού επιπέδου κυρίως απο τις δύο Ελληνικές ομάδες, αγωνία για το αποτέλεσμα και στις κερκίδες του σταδίου μια πραγματικά μεγάλη γιορτή. Αν θέλουν όλα μπορούν να αλλάξουν . ΘΕΛΟΥΝ ΟΜΩΣ;

Δεν υπάρχουν σχόλια: