Ήταν ένας άνθρωπος που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τα πάθη του και αδίκησε ίσως όσο κανένας άλλος το ταλέντο που τόσο απλόχερα του είχε δοθεί.
Ο Ρόι Τάρπλεϊ «έχασε» την άνιση μάχη που δεν σταμάτησε ποτέ να δίνει στις 9/1 του 2015 και μόλις στην ηλικία των 50 ετών. Με μια γρήγορη αναδρομή στο μυαλό του καθενός και σκέφτεσαι δύο πράγματα για τον μεγάλο Ρόι Τάρπλεϊ.
Το ένα είναι ότι είχε τόσο ταλέντο που σε έκανε να βλέπεις το μπάσκετ με μια νέα ματιά και ευτυχώς είχαμε την τύχη να τον δούμε και στην Ελλάδα και το δεύτερο είναι ότι ήταν ζήτημα χρόνου μέχρι το ποτό, τα ναρκωτικά και κάθε είδους καταστροφική συνήθεια να του στερήσουν αυτά που πλουσιοπάροχα η ζωή του είχε χαρίσει.
Η πορεία που ακολούθησε δεν ήταν ποτέ αυτή που είχε γράψει η μοίρα για εκείνον.
Ήταν σαν να είδε το μονοπάτι, να είχε την μπάλα στα χέρια του για εισιτήριο και εκείνος να επέλεξε να βρεθεί στο «δάσος» και να υποκύψει σε κάθε είδους πειρασμό που βρέθηκε εκεί για να «βουτήξει» ακόμα περισσότερο στο σκοτάδι.
Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη στις 28 Νοεμβρίου του 1964 και εντάχθηκε στο Μίσγκαν το 1982. Όλα ξεκίνησαν το 1986 όπου μετά από κάποια χρόνια στο Πανεπιστήμιο, όπου ο Τάρπλεϊ είχε βγει 3 φορές MVP επιλέχθηκε από τους Ντάλας Μάβερικς στο No. 7 του «καταραμένου» ντραφτ του 1986.
Καταραμένο φυσικά γιατί οι 4 από τους πρώτους 10 εκείνης της χρονιάς έμπλεξαν κυρίως με ναρκωτικά και δεν κατάφεραν να κάνουν αυτό που ήταν γραμμένο για εκείνους.
Το Νο. 1, Μπραντ Ντόχερτι, μπορεί να έπαιξε 9 σεζόν στο NBA σταμάτησε όμως την καριέρα του σε ηλικία 28 ετών εξαιτίας προβλημάτων στη μέση. Το Νο. 2 ο Λεν Μπάιας βρέθηκε νεκρός από ανακοπή καρδιάς που προήλθε από χρήση κοκαΐνης δύο μέρες μετά την επιλογή του στο ντραφτ.
Το Νο. 4 ο Κρις Γουάσμπερν αποκλείστηκε δια βίου από το NBA 3 χρόνια αργότερα εξαιτίας της χρήσης ναρκωτικών.
Ίσως την καλύτερη καριέρα έκανε ένας κοντόσωμος πάουερ φόργουορντ που επιλέχτηκε στον δεύτερο γύρο στη θέση 27 και από τον οποίο δεν υπήρχαν σημαντικές προσδοκίες. Ο Ντένις Ρόντμαν.
Τα πράγματα ξεκίνησαν θετικά για εκείνον, πατώντας πάνω στο ταλέντο του, έκανε εξαιρετικές χρονιές ενώ ψηφίστηκε για να παίξει με την all – rookie team όπως και την σεζόν 1987/88 ανακηρύχθηκε καλύτερος 6ος παίκτης και ήταν καταλυτικός στην πορεία της ομάδας του μέχρι τους Τελικούς της Δύσης.
Τόσο κράτησε το όνειρο...Μόλις 2 χρόνια. Το αλκοόλ και τα ναρκωτικά έκαναν την εμφάνιση τους και μόλις μετά από 2 χρόνια που ξεκίνησε να λάμπει το άστρο του, η λάμψη άρχισε να... τρεμοσβήνει.
Τα πάθη είχαν γίνει ήδη μέρος της ζωής του και ενώ προσπαθούσε να το αντιμετωπίσει τον Ιανουάριο το 1989 έγιναν η αιτία να αποβληθεί από το ΝΒΑ για το υπόλοιπο της σεζόν. Το οριστικό τέλος από το ΝΒΑ ήταν πιο κοντά απ' όσο είχε φανταστεί ο καθένας.
Το 1991 αποβλήθηκε για πάντα από τον «μαγικό» κόσμο αφού αρνήθηκε να κάνει drug test στο οποίο είχε βρεθεί θετικός τις δύο προηγούμενες φορές που του είχε γίνει. Η ζωή του Τάρπλεϊ δεν είχε τίποτα διαφορετικό από ενός ανθρώπου που έχει κυριευθεί από τους δαίμονες του.
Το μόνο που ξεχώριζε ήταν ότι μέσα στην θολούρα του αλκοόλ, συνέχισε να λάμπει σαν ακατέργαστο διαμάντι ένα φυσικό ταλέντο που ήταν αδύνατον να κρυφτεί.
Η στέγη που θα έβρισκε ήταν εκείνη του Άρη. Θα διασχίσει τον μισό κόσμο για να βρει το... κίτρινο λιμάνι του μακρυά από αυτά που τον κατέστρεφαν. Και τα κατάφερε... στην αρχή.
Ο Ρόι Τάρπλεϊ άφηνε κάθε φορά στο παρκέ δείγμα του σπάνιου χαρίσματος του και την σεζόν εκείνη οδήγησε την ομάδα του, την σεζόν 1992/93, στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στην Εφές Πίλσεν.
Αυτό ήταν μια χρονιά διαφορετική από τις υπόλοιπες και έπειτα ακολούθησε επιστροφή στα... ίδια. Ένας τραυματισμός θα τον κρατήσει έξω για αρκετό καιρό την επόμενη σεζόν και θα επιστρέψει για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στα playoffs τους Πρωταθλήματος.
Το πρώτο παιχνίδι που έγινε στην Χαλκίδα εξαιτίας τιμωρίας των Πειραιωτών έμελλε να είναι και το τελευταίο του Αμερικανού παίκτη με την φανέλα του Άρη. Η αιτία ήταν ότι ένας υπάλληλος ξενοδοχείου δήλωσε ότι βρήκε 35 κουτιά μπύρας στο δωμάτιο του Τάρπλεϊ.
Η περιπέτεια του στην Ελλάδα όμως δεν τέλειωσε εκεί. Την σεζόν 1993/94 ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν θα δώσει σημασία στα εξωγηπεδικά και θα τον ζητήσει ώστε μαζί με τον Πάσπαλιε να συνθέσουν ένα τρομερό τρομερό δίδυμο.
Ο Ολυμπιακός έκανε «μαγική» χρονιά και έφτασε στον τελικό των Πρωταθλητριών, με τον Τάρπλεϊ να καταφέρνει για ακόμα μια φορά να γίνει αρνητικός πρωταγωνιστής.
Ο Ολυμπιακός έχασε τελικά το τρόπαιο, με τον Τάρπλεϊ να μην βλέπεται, αλλά οι «ερυθρόλευκοι» θα κάνουν το νταμπλ στην Ελλάδα και ο Αμερικανός «άσος» θα θελήσει να πάρει ακόμα μια ευκαιρία στο ΝΒΑ.
Και την πήρε κερδίζοντας την έφεση που είχε κάνει. Οι Μάβερικς του πρόσφεραν ένα πολύ καλό συμβόλαιο με την προϋπόθεση ότι στο πρώτο παράπτωμα θα έφευγε οριστικά πλέον από το ΝΒΑ.
Την επόμενη χρονιά όλα πήγαν καλά και ο Ρόι την ολοκλήρωσε με 13 πόντους και 8 ριμπάουντ. Αυτή όμως θα γινόταν και η τελευταία.
Ένα αλκοτέστ θα γράψει... λάθος αριθμό και μαζί θα γράψει και το τέλος της καριέρας του Τάρπλεϊ στο ΝΒΑ...
Ο ίδιος το αμφισβήτησε αλλά πλέον λίγη σημασία είχε. Το «κοντέρ» συνέχισε να γράφει χιλιόμετρα σε παρκέ μικρότερων ομάδων και κατηγοριών για να καταφέρνει να ζει και μαζί συνέχισε να γράφει συλλήψεις για όλων των ειδών παραπτώματα. Το τέλος του ήταν... τόσο άδοξο.
Η ιστορία του δεν είναι πιο τραγική από πολλών άλλων ανθρώπων, αλλά όταν έμπαινε στο παρκέ ή όταν κάνεις μια αναδρομή μέσα από βίντεο της εποχής δεν γίνεται να μην αναρωτιέσαι τι θα είχε κάνει αν ο Ρόι είχε παλέψει κάποιους από τους δαίμονες που του «έφαγαν» κομμάτι, κομμάτι το μυαλό και έπειτα άφησαν χωρίς ψυχή ένα σώμα γεμάτο ταλέντο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου